Dragon Age

Miasto portowe położone nad Morzem Przebudzonych, na północnym wybrzeżu kraju. Nie należy do dużych, lecz jest bardzo dobrze ufortyfikowane. Życie całej osady podporządkowane jest w pełni życiu portu, z którego Howe'owie - zarządcy Amarantu - czerpią wysokie zyski. Samo miasto nie należy do najurokliwszych. Ciasna, drewniana zabudowa, wszechobecna szarość, mało światła słonecznego na ulicach, mnóstwo ciemnych zaułków i wątpliwej moralności mieszkańcy to tylko niektóre z przywar Amarantu, obecne w wielu opowieściach. Wzdłuż portu ulokowana jest ogromna ilość szynków, karczm i burdeli.Siedziba rodu Howe jest nieco wyizolowana. Zamek wznosi się na niedużym klifie. Prowadzą do niego dwie bramy: większa - wychodząca Szlak Pielgrzyma, łączący Amarant i Denerim, oraz mniejsza - wychodząca bezpośrednio w miejskie zabudowania. W fortecy znajdują się m. in. stajnie i koszary, ale również miejsce na kramy co porządniejszych kupców. Obecnie Amarant jest stolicą Fereldenu i siedzibą Namiestnika tegoż państwa. Stacjonują w nim również siły orlezjańskie, podlegające zwierzchnictwu wyłącznie reprezentantowi Val Royeaux.

Swój dawny status miasto utraciło wraz z początkiem orlezjańskiej okupacji, jednakowoż Fereldeńczycy nadal uznają je za stolicę swego kraju. Pierwotnie Denerim, podobnie jak wszystkie miasta w kraju, było fortecą, w której na wypadek niebezpieczeństwa chronili się okoliczni mieszkańcy. Na przestrzeni dziejów zamek rozrósł się w potężną fortecę, a wokół niej pojawiło się miasto, również otoczone solidnym murem. W samym zamku znajduje się między siedziba Theirinów, monarszego rodu Fereldenu.Z zachodu na wschód miasto przecina rzeka Drakon, uchodząca do Amarantowego Oceanu. Denerim jest bardzo chętnie odwiedzane przez wędrownych handlarzy, oferujących swe dobra na głównym targowisku w centralnej części miasta. Znajduje się tam również duża ilość sklepów i zakładów rzemieślniczych, a także osławiony na cały Ferelden burdel "Perła". Mimo pozornej przyjazności, bez dokładnej znajomości planu zabudowań nie należy zbaczać w boczne alejki, gdyż miasto mimo wszystko nie uchodzi za bezpieczne.

Niewielka wioska, położona pośród wzgórz na zachodnim brzegu Jeziora Kalenhad. Nieregularnie zabudowana, przywodzi na myśl raczej osadę rybacką, aniżeli tętniące życiem miasto. Mimo to jednak należy wspomnieć, iż jest ono jedną z największych i najlepiej prosperujących wiosek w całym Fereldenie. Na ten status niebagatelny wpływ ma jej położenie - znajduje się ona bowiem na szlaku kupieckim między Orzammarem a Orlais, toteż pośredniczy w wymianie handlowej między tymi podmiotami. W środkowej części miejscowości - oprócz tawerny - znajduje się niewielka świątynia stwórcy.Na środku jeziora wznosi się starożytna twierdza Redcliffe - siedziba dumnego rodu Guerrinów. Jest ona pierwszą i ostatnią linią obrony kraju, gdyż niezdobyta nie daje możliwości przejęcia kontroli nad Fereldenem. Dotychczas udało się to tylko raz - Orlezjanom podczas najazdu. Plotka głosi, iż w fortecy znajdował się zdrajca, który wpuścił wroga nocą, otwierając most zwodzony. Inną plotką jest ta, iż ten sam zdrajca rzeczywiście ułatwił napastnikom zdobycie zamku, ale w inny sposób - wskazując im ukryty tunel pod jeziorem. Godnym wzmianki może być również ciekawostka, iż ostatniego dnia jesieni mieszkańcy osady Redcliffe zwykli palić swój cały połów, co nie spotyka się z aprobatą wędrownych kupców.

Dom rodu Cousland, położony na północnym wybrzeżu Fereldenu, nie posiadający jednak bezpośredniego dostępu do morza. Główną część miasta stanowi forteca górująca nad okolonymi murami zabudowaniami mieszkalnymi. W północnej części miasta znajduje się obcowiska, będące nieznacznie większe od tego w Denerim, ale i zdecydowanie bardziej zaludnione, toteż wiąże się to z pewnym zatłoczeniem.
Miasto posiada dwa targowiska - jedno w dzielnicy mieszkalnej, a drugie na zamku, otwarte dla wszystkich, lecz oferujące towary, na które stać jedynie najbogatszych obywateli Wysokoża. Miasto z pewnością uchodzić może za jedno z ładniejszych osiedli w Fereldenie. Wyłączywszy obcowisko, posiada dość luźną zabudowę. Po części jest ona drewniana, lecz co majętniejsi mieszczanie decydują się na budowę murowanych domów.
Pod bezpośrednim zwierzchnictwem Couslandów znajduje się również niewielki port oddalony nieznacznie od samej ich siedziby.

Znana również jako Wieża Kręgu, jest siedzibą Maginów w Fereldenie, położoną na Jeziorze Kalenhad. Dawniej z brzegiem łączył ją potężny most, obecnie niestety zburzony przez liczne wojny, których świadkami była sama Twierdza. Aby dostać się do budynku, należy skorzystać z przeprawy, umożliwiającej bezpieczny handel, a także dostarczanie do Wieży nowych adeptów. Z drugiej strony brak mostu jest gwarancją bezpieczeństwa na wypadek, gdyby Krąg w Fereldenie został splugawiony. Na brzegu jeziora, zaraz przy przeprawie znajduje się karczma, w której zatrzymują się kupcy prowadzący wymianę handlową z Kręgiem oraz osoby czekające na pozwolenie, aby przybić na drugą stronę.

Głusza Korcai i Las Brecilian to prastare dżungle południowo-wschodniej części Fereldenu. Las Brecilian zamieszkują głównie dalijczycy, z kolei o mieszkańcach głuszy wiadomo niewiele. Na zachód od głuszy rozciąga się zaśnieżona i pokryta lodem tundra, która przechodzi w Góry Mroźnego Grzbietu – masyw górki biegnący od wybrzeży Morza Przebudzonych , stanowiący naturalną granicę pomiędzy Fereldenem a Orlais. Jest to pasmo bez drzew, przez cały rok pokryte lodem, gdzie jedyny znany ośrodek stanowi twierdza Azyl.

Ogromne, piękne i pyszne - Val Royeaux od wieków nazywane było diamentem w cesarskiej koronie rodu Valmontów, których jest siedzibą. Miasto jest świecką stolicą imperium, położoną na wybrzeżu Morza Przebudzonych. Obecnie jest jednym z największych miast w całym Thedas. W całości zabudowane dość ciasno, zabudowania różnią się znacząco od tych denerimskich, choćby ilością kondygnacji, czy budulca - jedynie najbiedniejsi orlezjanie mieszkają w drewnianych domach. Główne ulice są nieco szersze, o bogaciej zdobionych fasadach i o wiele bardziej wypielęgnowanych trotuarach. Wystarczy jednak wejść w boczne przecznice, żeby dostrzec ogromne rozwarstwienie społeczeństwa stolicy, bowiem z dala od oczu przyjezdnych prowadzone jest zupełnie inne życie - nie tylko biedaków i żebraków, ale też przeciętnej majętności mieszczan, którzy i tak nie mogą w niczym równać się wymuskanej rojańskiej arystokracji.
Serce Val Royeaux stanowi jego ścisłe centrum. To w nim znajduje się Wielka Katedra (La Grande Cathédrale de Val Royeaux), swoista siedziba Boskiej, a także całego Zakonu. Oprócz tego zobaczyć tu możemy Białą Iglicę, w której ulokowany jest jeden z dwóch orlezjańskich Kręgów Maginów, a także Uniwersytet w Val Royeaux oraz Académie de Chevaliers, w której szkoleni są kawalerowie. Poza tymi wszystkimi pysznymi gmachami, główną komorę tego serca stanowi sam Pałac Cesarski, będący fortecą samą w sobie.

Zwane również Miastem Wież zapiera dech w piersiach już obserwowane z daleka, a przytłacza, jeśli znaleźć się wśród jego zabudowań. Montsimmard jest bowiem drugim największym miastem Orlais, zaraz po stolicy, a jego zabudowa w każdej części jest wielokondygnacyjna. Ponad dachami ubogich domów, mieszczańskich kamienic oraz pysznych dworów i pałaców górują dzwonnice trzech świątyń oraz baszty - miasto poprzecinane jest bowiem siatką mocnych murów, co czyni go trudnym do zdobycia punktem o niebywale strategicznej pozycji. Na tle dzwonnic i wież obronnych na panoramie maluje się również ciosana z grubego kamienia Wieża Kręgu, wpuszczona w najgrubszy mur wewnętrzny twierdzy. Nie jest ona tak wysoka, jak ta w Fereldenie, ani tak okazała, jak jej siostra z Val Royeaux, niemniej jednak sprawia piorunujące wrażenie, chociażby dlatego, iż zdaniem niektórych wygląda tak, jakby zaraz miała się zawalić.Koszary straży miejskiej usytuowane są w najbogatszej dzielnicy miasta, a sąsiaduje z nimi z kolei siedziba Szarej Straży, będąca dodatkowym fortem w i tak już dobrze ufortyfikowanym Montsimmard.

Nazwisko de Montfort od wielu lat jest przedmiotem nerwowych spojrzeń dookoła, gdy wypowiada się je na salonach na głos. Dzieje się to za sprawą plotek o związku tej szlachetnej rodziny z magią krwi i innymi nieczystymi praktykami. Niczego jednak nie można było im nigdy udowodnić, zwłaszcza że Aldéric de Montfort jest wielce szanowanym kawalerem i dowódcą armii cesarskiej. Mimo to wygląd miasta przyprawia o dreszcze, bowiem jedyne bogactwo, jakie się w nim przejawia, skoncentrowane jest w dzielnicy arystokracji, odseparowanej od reszty miasta potężnym murem. Samo Montfort słynie z nieprzyzwoitej wręcz ilości karczm, szynków i domów publicznych, choć usługi lokalnych prostytutek nie mogą nawet mierzyć się z legendarnymi niemal wyczynami stołecznych dam do towarzystwa. Przyjezdni mówią też o niebywałej przestępczości i lęku o własne życie, gdy przemierza się aleje zaniedbanego miasta.

Orlais jest niebywale interesujące geograficznie. Na zachodzie mieści się pradawny las Tirashan, do którego prowadzi m. in. Przełęcz Urthemiela. Następnie należy wymienić jałowe Zachodnie Podejście, znajdujące się w geometrycznym centrum cesarstwa. Na południu rozpościerają się niedostępne Szczyty Gamordan, oddzielające żyzną część kraju od Siarczanych Gejzerów i Morza Popiołów, będących bolesną pamiątką jednej z Plag. Przechodzą one raptownie w skute lodem południowe wybrzeże, na którym znajdują się miasta takie jak labilne klimatycznie Siar, czy skute lodem Mont-de-glace. Na wschód od tego ostatniego, ale nadal na południu mieści się nieprzebyta Dzicz Arbor, przechodząca w stronę północną w malowniczą Dalię, perłę w cesarskiej koronie Orlais i ulubiony region wypoczynkowy lokalnej arystokracji.

Jest to najważniejsze miasto portowe w całym Orlais, położone u wybrzeża Morza Przebudzonych. Oprócz tej jakże strategicznej lokalizacji, znajduje się również bardzo blisko szlaku handlowego między Val Royeaux i Cumberlandem, będącego także szlakiem łączącym dwie nacje - Orlezjan i Nevarczyków. Z tych też względów markizowie de Chevin mogą poszczycić się niezwykle okazałą kiesą, choć nie mogą, rzecz jasna, równać się z posiadaniem rodziny cesarskiej. Mimo to ich miasto jest doprawdy majętne, co widać nawet w sposobie życia jego mieszkańców. Dzielnice biedoty mieszczą się na obrzeżach i przedmieściach, często poza murami właściwego miasta, toteż samo centrum obfituje w pyszne budynki oraz stroje. W Val Chevin mieści się również Wielki Teatr - jedno z ważniejszych centrum kultury całego Orlais.

Val Montaigne jest jednym z piękniejszych miast Orlais. Rzecz jasna w swym kunszcie nie dorównuje ani trochę osławionemu Val Royeaux, lecz wzrok przykuwa ogromna ilość zieleni, jaka tu panuje. Im bliżej centralnej części, tym więcej ozdobnych drzewek, krzewów i klombów można w nim napotkać, lecz dzielnice niezamieszkane przez arystokrację nadal pozostają brudne i zaniedbane. Znajdujący się w centrum miasta, tak zwany Okręg Pałacowy, wokół którego rozlokowane są siedziby szlacheckie, oddzielony jest od reszty miasta solidnym murem, a dwie bramy, które doń prowadzą są stale pilnowane przez straż miejską, a przedostać się przezeń mogą jedynie przedstawiciele znamienitych rodów orlezjańskich badź wszyscy ci, którzy posiadają specjalną przepustkę, udzielaną przez szambelana. To tu kwitnie prawdziwe życie Val Montaigne, bowiem jedynie w tej dzielnicy znaleźć można kuglarzy, kupców oferujących wysokiej jakości dobra, kaznodziejów, luksusowe domy publiczne i tak dalej.W samym sercu Okręgu Pałacowego umiejscowiona jest świątynia Stwórcy z przybudowaną do niej kaplicą poświęconą Andraście. Na południe od tej znakomitej budowli z kolei znajduje się pałac rodu de Montaigne.