Paulo przygotowywał się do tej chwili od kilku dni. Gdy tylko dostał informację o zbliżającym się wielkim bankiecie, zaczął się starać dowiedzieć czegoś więcej oraz czasem rozmową, a czasem podstępem zapewnić sobie miejsce wśród dostawców. Nawet drobne zlecenie od rodziny cesarskiej wiązało się z ogromnymi korzyściami i wzrostem reputacji.
Ostatnimi czasy wszelkie bankiety zaopatrywało wąskie grono kupców, których Paulo doskonale znał, na jego szczęście kilku z nich załatwiało akurat swoje interesy poza miastem, a dwóm przydarzyły się przykre niespodzianki:
pierwszy przywiózł duże ilości owoców morza w tym ryb z zatoki Rialto, tego samego dnia do każdej z beczek ktoś powrzucał stare ryby - efekt murowany;
drugi specjalizuje się w trunkach i sprowadził Antiviańskie Treviso-19, niestety w beczkach znalazło się zwykłe czerwone zresztą z Orlais - klienci nie byli zadowoleni.
Splot szczęścia oraz trochę pomocy temu szczęściu nic by nie dało Paulowi gdyż został ostatni kupiec nie do ruszenia dla niego, ale tydzień przed dzisiejszym spotkaniem Paulo odebrał wiadomość od Opiekuna, żeby stawił się w pałacu w związku z zaopatrzeniem balu.
I tak właśnie Paulo się znalazł w pałacu, pierwszy i może ostatni raz jak coś spieprzy.
Gorąco dzisiejszego dnia nie wpływało tak mocno na Paula, ponieważ ubrał dość modne w ostatnim czasie krótkie pantalony oraz błękitną przylegającą cienką jedwabną koszulę z wymyślnymi wzorami. Maska z pozłacanego czarnego drewno z miękkim jedwabnym wykończeniem, ozdobiona motywem fal i statków spoczywała na jego twarzy zakrywając górną jej część.
To jest ten moment i Paulo trochę się denerwował mimo ćwiczenia przez ostatnie kilka dni każdego ruchu i gestu, wiedział, że pierwsze wrażenie można zrobić tylko raz.
Gdy szedł dostojnym krokiem po stopniach altany, uśmiechnął się delikatnie by zrobić lepsze wrażenie. Pokonując ostatnie stopnie szybko przeleciał wzrokiem cesarzową oraz księżniczkę, na chwilę tylko zatrzymując wzrok na tej ostatniej podziwiając piękno młodej kobiety.
Gdy Paulo stanął w odpowiedniej odległości to szybkim ruchem się ukłonił, wyginając nogę do tyłu, kładąc prawą rękę na piersi, a lewą na plecach pod kątem prostym i kłaniając się do połowy wysokości.
Paulo zbliżył się na odległość dwóch metrów z precyzją godną krasnoludzkiego inżyniera i przedstawił się.
- To zaszczyt poznać Cesarską Mość oraz Waszą Wysokość.
Wypowiadając te słowa jeszcze raz przyjrzał się dokładnie cesarzowej Rénée podziwiając jej piękną suknię i dopasowane dodatki oraz zawiesił wzrok tylko na sekundę na młodej Valérie nie chcąc łamać etykiety. Sekunda wystarczyła by zobaczył smukłą figurę ciasno opasaną ciężką suknią , zgrabne nogi ukryte pod spodem oraz maleńkie kropelki potu skrzące się jak brylanty na dekolcie.
Paulo znał i miewał piękne kobiety, ale nigdy jeszcze nie poznał kobiety posiadającej i władzę i piękno, zrobiło to na nim duże wrażenie, które miał nadzieję ukrył bardzo dobrze, ale przez chwilę w jego głowie ukazał się obraz, który kiedyś widział szmuglowany w jednej ze skrzyń z innymi podobnymi obrazami, przedstawiający młodą księżniczkę w dwuznacznej pozycji dość skąpo ubraną - pamiętał że za takie rzeczy można stracić głowę, więc się nie mieszał.
Etykieta nakazywała poczekać 2 oddechy między pozdrowieniem, a przedstawieniem się.
- Paulo Squillis do cesarskiej dyspozycji
Paulowi pozostało tylko czekać, zapewne na ścięcie.

Kiedy Paulo zmierzał przez alejki w stronę altany, gdzie czekała Valérie z matką, młoda księżniczka taksowała go wzrokiem. Dobrze ubrany młodzieniec sprawiał wrażenie zakłopotanego - zdradzał to jego chód. Nadrobił jednak w oczach Valérie nienagannymi manierami. Nie umknęło uwadze rudowłosej księżniczki, że monsieur Squillis mierzy ją spojrzeniem i kilka chwil dłużej, niż było to potrzebne. Uśmiechnęła się delikatnie, a ukryte pod maską oczy rozświetlił błysk rozbawienia. Valérie Valmont należała do tych kobiet, które były świadome własnej urody i wpływów. Korzystała z tego jak najczęściej, jednak w chwili obecnej jej wpływy i władza były mocno ograniczone przez cesarzową-matkę.
-Bonjour, monsieur Squillis. - dygnąwszy przywitała gościa swoim przyjemnie kobiecym głosem. Niestety, zrobiła to kilka sekund za późno, ponieważ matka zdążyła ją już skarcić przy ich gościu. Czasem Valérie miała wrażenie, że Rénée czerpała głęboką przyjemność z dręczenia własnej córki i strofowania jej na każdym kroku, mimo, że Valérie dawno przestała być dziewczynką.
Valérie ukradkiem rozejrzała się po altanie, a przez jej głowę przebiegło kilka niecenzuralnych myśli. Doskonale wiedziała, że matka specjalnie zarządziła, aby w altanie postawiono tylko dwa krzesła. Rénée stworzyła niemal dyscyplinę sportową z dręczenia własnej córki. Czasem Valérie zastanawiała się jakim cudem matka nie zamordowała jej kiedy była dzieckiem, jednak niezmiennie dochodziła do wniosków, że Rénée najzwyczajniej w świecie potrzebuje jej do korzystnego sojuszu w przyszłości.
Tak też, nie mając większego wyboru, stanęła za fotelem który zasiadła cesarzowa-matka, wachlując się bez pośpiechu.

W zwykłym towarzystwie Paulo na pewno przysunął by krzesło drugiej kobiecie i sam albo stał albo na szybko by znalazł/ zawołał służbę, ale to nie było zwykłe towarzystwo, nawet niezwykłe, a wyjątkowe. Jakby Cesarzowa-matka zaprosiła go do spoczęcia swoim tyłkiem na rozżarzonych węglach to pewnie by nawet nie pisnął tylko wykonał to "zaproszenie".
Zanim usiadł jeszcze delikatnie uśmiechnął się do księżniczki słysząc jej przywitanie.
Paulo pamiętał by pod żadnym pozorem nie odwracać się plecami do Cesarzowej-matki, a i ustawienie się bokiem mogło być źle zrozumiane, więc szybko usiadł w wiklinowym krześle, wyprostował się i odpowiedział.
- Drogie Panie moja oferta jest oczywiście aktualna, a czegokolwiek sobie zażyczy każda z was spełnię osobiście. - Mówiąc to mówił poważnym i profesjonalnym głosem. Do tej pory prawie wszystko przebiegało zgodnie z jego planem.
- Zapewne nieważne szczegóły mogę omówić z podczaszym, cześnikiem i zarządcą, ale pokrótce mogę przedstawić swoje propozycje co do każdej części i dziedziny balu, choć na pewno czcigodne Panie mają precyzyjne potrzeby i plany w związku z tym wydarzeniem.
Paulo starał się nie powiedzieć tego wszystkiego na jednym tchu i mu jakoś to wyszło, a na koniec nawet się uśmiechnął.
Mimo początkowego braku wpływu gorąca na Paula to teraz poczuł suchość w gardle i lekki rumieniec na policzkach, miał nadzieję że lekki. Jego wisiorek z czarnego kamienia zaczął mu nagle bardzo ciążyć na szyi, pomyślał, że to jego wyobraźnia, wpływ gorąca lub po prostu cesarzowa i jej córka posiadały jakieś potężne magiczne przedmioty, które wpadły w rezonans z jego kamieniem.
Paulo przez chwilę podziwiał zielone oczy i rude loki księżniczki przypominając sobie usłyszane w którymś magazynie zboczone porzekadło - "gdy rdza na dachu to mokro w piwnicy". Idiota - pomyślał Paulo o sobie. Zwykle nie był zboczony, oczywiście cenił fizyczną miłość i atrybuty piękna u kobiet, szczególnie długie smukłe nogi zakończone kształtną pupą, alabastrową cerę i pełne piersi... Idiota - znów pomyślał i zamknął gębę w myślach czekając na odpowiedź pań.

Valérie słysząc słowa matki o swoim staropanieństwie przewróciła oczami, jednocześnie zaciskając mocno pięść. Znosiła takie zaczepki matki od momentu kiedy weszła w wiek dojrzewania. Postanowiła jednak zwrócić matce uwagę, chociaż tacy, którzy to zrobili kończyli zazwyczaj przytłoczeni ciężkim spojrzeniem cesarzowej oraz zachowaniem dworzan graniczącym z prześladowaniem. Przyjmowały gościa w interesach i nie przystało damom rozprawiać o takich rzeczach. Na szczęście nikt nie śmałby nawet próbować prześladować Valérie - uroki jej pozycji.
- Maman, s'il vous plaît! - zwróciła się do cesarzowej, jednak w jej głosie nie dało się słyszeć nawet nutki upomnienia. Wiedziała, że matka i tak będzie robiła to co uważa za zajmujące w danej chwili. - Nie godzi się hrozmawiać o tym przy monsieur Squillis.
Uwagę matki na temat przydatności Paulo skwitowała tylko stłumionym parsknięciem, którego jak miała nadzieję nie usłyszała jej matka. Wtedy to dopiero Rénée zrobiłaby jej awanturę o etykietę. Na łaskę Andrasty, nie!
Upał doskwierał młodej księżniczce coraz bardziej. Czuła, jak wzdłuż kręgosłupa płyną jej strużki potu, a coraz energiczniejsze wachlowanie się sprawia, że jest jej tylko coraz bardziej gorąco. Dlatego też ucieszyła się na widok elfiej służby, niosącej dzban orzeźwiająco chłodnej lawendowej wody. Niestety, zobaczyła tylko dwa kieliszki. Oznaczało to dla niej tylko jedno - matka przyprowadziła ją tu, aby jawnie i przy ludziach poddawać ją torturom. Wyrafinowanym, trzeba to cesarzowej oddać, jednak ordynarnym torturom. Valérie nie mogła nawet poczęstować się którymś z soczystych owoców, bo przecież nie będzie jadła jak zwierzę, stojąc koło stołu. Przeklęła w myślach matkę po raz kolejny w swoim życiu, marząc o tym, aby jej wredny żywot dobiegł wreszcie końca. Plotkarze dworu Val Royeaux będą przekonani, że Valérie przyłożyła rękę do śmierci cesarzowej, jeśli tak nagle zakończy swój żywot.
Księżniczka postanowiła pokazać matce, że da radę, że nie da się upałowi i odwodnieniu.

Paulo dopiero teraz zrozumiał jak napięta jest atmosfera pomiędzy kobietami. Pogłoski były prawdziwe i chyba nie oddające do końca relacji pomiędzy matką a córką. W szynkach mówiło się o tym, że matka ją przypieka, każe jeść surowiznę i inne podobne bzdury, a tak naprawdę to zwykły terror psychiczny. Niby sam nigdy nie odczuł tego od swojej rodziny, ale znał kilka rodzin, które wręcz lubowały się w zadawaniu bólu w takiej formie własnym dzieciom. Zwykle te dzieci kończyły jako bandyci lub dziwki.
Paulo ucieszył się na widok pełnego kielicha wody czekającego na niego na stole, ale musiał jeszcze chwilę wytrzymać o suchym pysku.
- Może zacznę od początku Drogie Panie czyli od przyjęcia gości na balu i związanym z tym rodzajem souvenir. Oczywiście artystycznie wykonany karnecik dla Pań w kilku rożnych wzorów do wyboru zaprezentuję w najbliższym czasie. A jeżeli chodzi o souvenir to zdaję się tu całkowicie na Panie, w zeszłym roku były to wachlarze wykonane z masy perłowej i ozdobione szlachetnymi kamieniami. Wszyscy znani mi artyści chętnie dostąpią zaszczytu wykonania dla Cesarzowej - matki każdej rzeczy choćby od zaraz.
Paulo chwilę odczekał wziął kielich i rozkoszował się łykiem chłodnego napoju by znów móc kontynuować.
- Jeżeli chodzi o napitki to proponował bym wina: Château Rayas, Domaine Coche-Dury, Château-Grillet i Domaine Tempier Bandol Cuvee La Migoua. Tylko to ostatnie wino będzie z 8:45 Błogosławionego, a reszta odpowiednio 8:40, 8:35 oraz pamiętne 8:24 Błogosławionego uważany za najlepszy rocznik. Do tego proponował bym coś z dalszych okolic czyli Antiviańskie Villa Raiano Fiano di Avellino rocznik 8:24.
Teraz Paulo oczekiwał reakcji by móc kontynuować i skończyć chociaż listę alkoholi.
Z alkoholi przygotowany był bardzo dobrze i był w stanie podać choć dwa zamienniki do każdego z tych win, w końcu doświadczenie z pracy się do czegoś przydało na salonach.
Paulo starał się wymyślić jakiś sposób na pomoc księżniczce i zapewnienie jej chociażby miejsca siedzącego, a później kielicha, więc rozejrzał się trochę w poszukiwaniu czegoś lub kogoś do pomocy, ale najważniejszą rzeczą było nie podpaść cesarzowej matce.
Cóż każdy miał tu do zagrania swoją rolę i każdy musiał wycierpieć swoje, nawet służąca.

Księżniczka przysłuchiwała się uważnie wymianie zdań miedzy matką a handlarzem. Była coraz bardziej pełna podziwu dla Paulo, ponieważ nie dawał się stłamsić przez osobowość Rénée. To się rzadko zdarza i godne jest najwyższych pochwał. Cesarzowa-matka była po prostu paskudnie wredną suką, czerpiącą niebywałą przyjemność z dręczenia innych - przynajmniej tak myślała o niej jej własna córka.
Propozycja Paulo przypadła jej do gustu - pomysł z wachlarzami w środku lata był genialny, zważywszy na fakt, że Valérie praktycznie je kolekcjonuje. Nie mogła jednak jawnie sprzeciwić się zdaniu matki, nie narażając się na kolejne zgryzoty. Postanowiła jednak wyciągnąć do Paulo pomocną dłoń i zaproponować coś innego.
- Jeśli mogę - odchrząknęła, aby zwrócić na siebie uwagę obojga - Oui, maman. Wina z Antivy są najlepsze i jak najbahrdziej pasują na nasz bankiet - uśmiechnęła się pod maską, co zdradzał jej piękny głos. - Mam jednak phropozycję suwenihrów. Co byś powiedziała, maman, gdyby każdy z naszych gości otrzymał bhroszę z diamentami lub hrubinami, hrównież z Antivy?
Miała nadzieję, że tego pomysłu matka nie uzna za kicz. Był to drobny podarek, ale jakże gustowny i ukazujący bogactwo Valmontów. Powinien się spodobać cesarzowej matce, wielbiącej chwalić się swoim nazwiskiem i jego możliwościami.
Valérie przez ułamek sekundy wpatrywała się tęsknie w dzban z wodą, myśląc o tym jak to przyjemnie byłoby móc teraz zwilżyć usta pachnącym lawendą płynem. Modliła się do Stwórcy o litość, aby cesarzowa jak najprędzej zakończyła te dyskusje i pozwoliła jej zniknąć w cieniu własnej komnaty. Księżniczka marzyła o chłodnej kąpieli i kieliszku mocnego antivańskiego wina.

Paulo nie dał się podpuścić i zachowywał się tak jakby w ogóle nie usłyszał prztyczka w nos od cesarzowej-matki.
Za to odpowiedź Valerie była bardzo sensowna i spodobała się mu. Nie do końca wiedział czy jej uśmiech wynikał z chęci kosztowania win Antiviańskich (które według Paulo wcale nie były takie dobre) czy z pomysłu i gry aktorskiej, która była chyba ważniejsza, niż sam cel spotkania.
Na ten moment nie chciał skupiać się na temacie prezencików, gdyż jak widać jego rola tu się już skończyła.
- Szanowne Panie, w takim razie polecam jeszcze czerwone wytrawne Poderi Aldo Conterno Granbussia ze szczepu Nebbiolo oraz białe słodkie Salvatore Murana Creato Passito di Pantelleria
Nazwy wymawiał czystym Antiviańskim lekko melodyjnym i ciepłym tonem.
- Jeżeli chodzi o inne napoje to zapewniam spirytusy, koniaki oraz soki z egzotycznych owoców od znanych dostawców; wszelkie jadło w tym pieczone nadziewane Varghesty i piękne Halle... z rożna
Paulo wiedział, że strzelał z grubej rury, ale o świniach i pawiach nie będzie dyskutował, bo to wiadome rzeczy.
Na ten moment było dobrze i część rzeczy miał już załatwioną, lecz za niektórymi będzie musiał się nachodzić. Miał nadzieję, że cesarzowa-matka nie poprosi o coś szczególnie rzadkiego, bo już samych win będzie musiał szukać, nie mówiąc o Vargheście, a tym bardziej o tych białych rogaczach.

Valérie zauważyła coraz bardziej nerwowe ruchy matki i liczyła na to, że kobiecie szybko znudzi się taka rozrywka. Matka ten jeden raz jej nie zawiodła i jej następne słowa sprawiły, że Valérie niemalże podskoczyła z radości. Na szczęście księżniczka się powstrzymała - po pierwsze bo opadała z sił, a po drugie wysoko urodzonej damie nie wypadało tak skakać.
-D'accord, maman - przytaknęła cesarzowej i odsunęła się odrobinkę widząc, że Reine wstaje. Odliczała sekundy do opuszczenia przez matkę altany, kiedy to mogłaby wreszcie odetchnąć. Wiedziała, że słowa jakie cesarzowa-matka skierowała do niej były przepełnione jadem i życzeniem niepowodzenia. Starała się jednak trzymać twardo i obiecała sobie, że nie da matce tej satysfakcji i dopilnuje wszystkiego do końca.
Odprowadziła matkę spojrzeniem i kiedy zniknęła w odmętach pałacu, pod Valérie ugięły się nogi i niemalże upadła. Po wyjściu cesarzowej atmosfera zrobiła się luźniejsza, lecz poczuła teraz podwójne uderzenie gorąca i drastyczne odwodnienie organizmu. Marzyła o tym, żeby w tej chwili zdjąć maskę i poluzować gorset sukni, wypijając wcześniej kieliszek chłodnej wody. Przed upadkiem powstrzymała ją barierka, której zdążyła się chwycić.
-Phroszę mi wybaczyć, monsieur Squillis - powiedziała ciężko, rozwijając wachlarz. Starała się ochłodzić twarz wprawionym w ruch powietrzem, bezskutecznie niestety. - Sthrasznie tu gohrąco, nie sądzi pan ?

Paulo oczywiście wstał i pożegnał cesarzową matkę zgodnie z etykietą.
Ufff wreszcie ta stara zołza poszła - pomyślał Paulo, oczywiście nie dając po sobie poznać choćby odrobinkę tych uczuć.
Poczekał aż Valerie usiądzie i zdziwił, a zarazem zaniepokoił się tym, że księżniczka prawie upadła, gdy tylko zauważył to szybko skierował się w jej stronę mimo że była za daleko by zdążył to zawsze mógł pomóc wstać lub coś. Taki normalny odruch.
Gdy złapała równowagę i usiadła, Paulo szybko też wrócił do swojego miejsca i usiadł.
- Droga Księżniczko bardzo gorąca dziś pogoda, ale świetna na kąpiele na świeżym powietrzu. Choć tak delikatna skóra na pewno wymaga delikatnego traktowania - wyszło niezbyt zręcznie, ale trochę z tego wszystkiego mu się poplątało, a zdarzało mu się to bardzo rzadko.
- Wracając do głównego tematu, jak się Księżniczka zapatruje na moje propozycje? - Paulo musiał w końcu choć trochę ustalić, w przeciwnym wypadku spokojnie by nie zasnął.
Zostało już niewiele rzeczy do omówienia, ale jeżeli będzie możliwość to będzie próbował przedłużyć to spotkanie do granic przyzwoitości. W końcu nie często bywa się na cesarskim dworze w otoczeniu samej księżniczki.