CHARAKTERYSTYKA
Potrimpus Eosforos znaczy częściej pod pseudonimem Alchemik jest zdecydowanie jednym z grupy najbardziej niedocenionych magów jacy kiedykolwiek należeli do kręgu. Odrobinę jego statusowi wśród magów zadaje się przeczyć aparycja maga – człowieka dumnie się noszącego, dość wysokiego, stosunkowo porządnie zbudowanego, gibkiego mężczyzny. Wrażenie, że spogląda na interlokutorów z pewną skrą wyższości jest stałe i trudne do pozbycia się lecz niezbyt silne.
Ciało Alchemika pokryte jest sporadycznymi bliznami które może nie są niczym ciekawym ale pozwalają domyślać się z ich charakteru iż zdobył je w pewnych warunkach bojowych. Wprawny anatom posiadający do tego pewną wiedzą o stosowanych zaklęciach dostrzeże, iż ślady niektórych ran noszą znamiona stosowania niezbyt silnej magii mającej ocalić życie. Nie mowa tu o regeneracjach lecz zmniejszaniu ciśnienia krwi aby działać na krwawienie czy próby zwiększenia produkcji limfy. Ciekawsze są sporadyczne tatuaże na ciele Potrimpusa, znajdują się na łydkach, wewnętrznych stornach ramion, połowie pleców oraz klatce piersiowej. Nie są nazbyt gęste, przypominają coś na wzór gifów czy run. Same w sobie nie mają jakiejkolwiek mocy lecz wspomagają Alchemikowi sterowanie przepływem mocy w ciele.
Na świat spogląda chyżo i dość czujnie, kroczy swobodnie. Nie lubi strojów krępujących ruchy oraz będących przejawem pewnego przepychu, z niechęciom traktuje stroje oficjalne. Miast tego ubiera się dość prosto i skromnie kładąc nacisk na praktyczność. Do odzienia dołącza zwykle wykonany na zamówienie pas który poza pochwą na szable (odczepianą – nie nosi szabli na co dzień) posiada przyszyte woreczki na pewne magiczne składniki czy po prostu parę talizmanów – wszystko wykonane w obrębie własnych możliwości, głównie jako elementy pomocnicze (np. talizmany nasączone mocą na zapas). Szaty czy raczej płaszcz z kapturem zakłada ze względów praktycznych. Po prostu w taki sposób łatwiej trzyma się pewne rzeczy za pazuchą nie przyciągając zbędnej uwagi. Preferuje kolory ciemne, brunatne z delikatnymi akcentami srebra bądź błękitu.
Czarownik posiada nawyk pstrykania palcami bądź też pocierania nimi. Bardzo często podczas pstrykania powstają małe snopy iskier. Jest to swego rodzaju magiczny odruch i Alchemik musi się pilnować aby tego nie czynić (i nie iskrzyć) w nieodpowiednim towarzystwie. Ludzie na ogół nie zdają sobie sprawy, iż jest to de facto fragment inkantacji zaklęcia entropii. Poprzez skupienie uwagi na geście mag uzyskuje odrobinę lepszy dostęp do umysłu przeciwnika (lub przeciwników). Wraz z silnym, głośnym pstryknięciem palcami posyła do ich umysłów „pocisk” negatywnej emocji, swego rodzaju protokoszmar. Jego uderzenie w umysłowość w najlepszym wypadu dezorientuje, w najgorszym – ogłusza na kilka minut. Parę osób które miało już kontakty z Alchemikiem miało prawo widzieć to zaklęcie i rozumie cel gestu w postaci skupienia uwagi.
Jakim człowiekiem jest Alchemik? Spokojnym i opanowanym. Wydaje się dość wylewny lecz de facto mówi głównie o ogólnikach. Gdy ktoś chce wyciągnąć zeń dokładniejsze dane napotka barierę małomówności, kłamstw i tajemniczości. Ogólnie rzecz biorąc jest dość sympatycznym człekiem a mimo to – melancholijnym. Ludzie znający go dłużej mówią, że jego charakter pełen jest paradoksów. Nie jest obrońcą uciśnionych, w walce nie oszczędza przeciwników, a szczególnie brutalne formy zaklęć traktuje jako dodatkowy czynnik psychologiczny. Jednocześnie posiada serce po właściwej stronie i czuje zawsze sympatię wobec wszystkich słabych, skrzywdzonych czy po prostu przegrywających i nie raz jest gotów udzielić im kilku rad czy po prostu pomóc bezinteresownie – oczywiście do pewnego stopnia, nie będzie się zbytnio narażał.
Jest magiem o silnym potencjale oraz swego rodzaju geniuszem. Powinno przełożyć się to na charakter maga. Z jednej strony taki jest. Opanowanie wielu umiejętności nie sprawiało mu większego problemu. Jest człowiekiem bardzo ceniącym wszechstronność. Posiada szerokie zainteresowania lecz często szybko traci zainteresowanie daną tematyka gdy zdobędzie ogólny ogląd rzeczy. Na ogół wraca po jakimś czasie do tak zostawionych kwestii. Nie jest to problemem ze względu na elastyczny umysł i łatwość przyswajania wiedzy przez Alchemika. Z tego powodu, trochę nieświadomie, pogardza ludźmi o wąskich horyzontach i szalonej specjalizacji.
Postawę utrzymywania tajemnicy oraz nieufności wobec innych można wywieść wprost z poglądu Alchemika na temat natury świata. Uważa go za niegościnne, wrogie miejsce w którym można spodziewać się najgorszego. Stąd uważa, iż nie tylko nie należy nigdy tracić czujności ale ponad wszystko nie przyciągać zbyt wielu oczu. Zapewnia to tylko względne bezpieczeństwo ale również, wedle Alchemika, najpotężniejszą broń świata – zaskoczenie. Pragnie pozostawić sobie jak najwięcej asów w rękawie.
Jest przeciętnym członkiem kręgu i ogólnie rzecz biorąc, zachowuje się jak przeciętniak. Można to przyrównywać do utrzymywania pewnej tajemnicy. Z racji tego nie posiada wysokiej pozycji w kręgu i jest traktowany jako swego rodzaju mag bojowy, jeden z wielu magów radzących sobie przeciętnie w boju. Wiele uwagi poświęcił utrzymywaniu tej iluzji. Pochodząc z zubożałej rodziny szlacheckiej nie zwracał większej uwagi na siebie podczas początku studiów. Wtedy ciągle był spokojnym, a jednak wystraszonym chłopcem ciągle przeżywającym biedę która zabiła jego rodzeństwo, a wkrótce potem – rodziców. Choroby, ułomności losu, wypadki nie szczędziły rodziny i jej majątku. Na nauki przybył ze spieniężanymi resztkami majątku i talentem.
Nie wychylał się. Jako młodzieniec był skryty, radził sobie dobrze, przyswajał wiedzę lecz nie raz, nie dwa celowo pokazywał dużo poniżej swego potencjału. W magii widział szansę na życie, a wkrótce potem okazała się ona jego pasją. Spory czas studiów spędziła, i do tej pory spędza, na samodzielnej nauce i doskonaleniu swych zaklęć.
W wizerunku przeciętnego maga powstały dwa wyłomy które rozbudziły plotki. Pierwszym z nich było przejście katorgi przez Alchemika w rekordowym czasie. Wynikło to po części z jego decyzji – rzucony nagle, bez ostrzeżenia na tak głęboką wodę nie hamował się, nie mógł sobie pozwolić na kontrolę sytuacji. Drugie pęknięcie nastąpiło krótko po przejściu katorgi. Potrimpus był kilka razy wysyłany jako delegat kręgu do oddziałów wojskowych. Liznął tam kilka zdolności stricte bojowych i rozwinął w tym kierunku. Z racji raczej trudnych warunków nie dał rady uniknąć pewne szumu wobec własnej osoby przez które uzyskał przydomek Alchemika. Zasłynął wtedy z gamy dość silnych lecz nietypowych zaklęć magii ognia – wykorzystywał rozgrzewanie powietrza aby wywołać określone uderzenia ciśnienia w danych punktach, rozgrzewał pancerze nieprzyjaciół czy po prostu przed bojem starał się wywołać dotkliwe upały. Z racji takiej magii czynionej „na około” przypominając starania alchemików pracujących z reagentami, uzyskał taki pseudonim.
Ogólnie rzecz biorąc uchodzi za dość sprawnego piromantę który zasłynął z kilku niespotykanych lecz skutecznych zaklęć. W rzeczywistości w podobny sposób wygląda cała praktyka magiczna Alchemika. Posiada on opracowaną gamę własnych, dość zaskakujących zaklęć, lubuje się w małych efektach i precyzji miast chaotycznego spuszczania magii z łańcucha. Brzmi to paradoksalnie jak na kogoś, kto jest magiem ognia. Jako mag bojowy potrafi być typowym wsparciem bojowym lecz o wiele lepiej sprawdza się w roli wsparcia taktycznego. Jego magia bierze pod uwagę straty ludności, walkę na obszarach miast i wsi aby nie stworzyć za dużo zamieszania czy likwidacje pojedynczych celów. Nie oznacza to, że jest skrytobójcą, chodzi po prostu o likwidacje celu w warunkach walki bądź bitwy i skupienie się na nim. Jest bardzo dobrym teoretykiem który liznął masę dziedzin magii tak aby teorię poprzeć chociaż minimalną praktyką. Lubi wspomagać magią walkę fizyczną, na przykład koncentrować energię kinetyczną ciosu pięścią w bardziej „rozrywającą” formę itd.
Uwagi dla Mistrza Gry:• Poza kilkoma wypadkami wspomnianymi w charakterystyce oraz mniej znaczącymi epizodami (przy mniejszej publice lub jej braku) postronni i magowie kręgu nie mają pojęcia o jego pełnym potencjale, wiedzy i umiejętnościach. Jawi się jako przeciętny, dość sprawny mag ognia o typowej wiedzy teoretycznej o magii. Poziom jego magii entropii uchodzi za zadowalający dla tych co trochę go znają podobnie jak magia ducha – przeciętna. Szeroka, bardzo niska znajomość innych magii przez niego nie jest faktem i wymaga po prostu obserwacji, małego śledztwa lub odrobiny szczęścia i przyuważenia gdy ich używa.
• Gdy zależy mu na zamaskowaniu swej aktywności używa zaklęcia ducha mającego otulić jego istotę pewną zasłoną. Wtedy trudno magicznie wyczuć jego osobę oraz uzyskać informacje o np. wewnętrznej mocy.
• Jego kwatera jest obłożona kilkoma zaklęciami i klątwami na wypadek włamania.
• Posiada parę miejsc treningowych. Szpiegowanie go w nich może dostarczyć wielu ciekawych informacji.
