CHARAKTERYSTYKA
Ina to skrót od efickiego
Inan, co znaczy po prostu
oczy. Dziewczyna dostała takie imię ze względu na wielkość i piękno tych, które posiada. Bo właśnie, elfka jest na pewno jedną z piękniejszych jakie będzie dane ci ujrzeć, a co najzabawniejsze nie do końca zdaje sobie sprawę z własnych atutów. A ma ich wiele. Począwszy od nietypowego dla tak młodej dziewczyny siwego koloru długich włosów, poprzez wyżej wymienione błękitne oczy okolone gęstą firaną rzęs, pełne usta, i bardzo dziewczęcą twarz; aż do niezwykle przyjemnych dla oka typowo kobiecych kształtów. Ina nie jest wysoka, mierzy zaledwie sto sześćdziesiąt centymetrów, a to w zestawieniu ze smukłością ciała, z płynnością ruchów sprawia, że wydaje się niezwykle krucha, niemal eteryczna i z pewnością bardzo niewinna.
Jednak najistotniejszym jej atutem bez wątpienia jest głos. Wysoki, o dźwięcznym, gładkim tonie, dzięki któremu mogła rozwijać naturalny talent do śpiewu.
Młoda elfka pieszczotliwie nazywana Oczkiem przyszła na świat w obcowisku Denerim około siedemnaście lat temu. Jej życie jako najmłodszej z trójki rodzeństwa nie było proste, choć trudy wiązały się bardziej z życiem w samym obcowisku i późniejszymi wydarzeniami, niż egzystencją ostatniego dziecka. Młoda Ina bowiem od małego miała wrodzony talent do zjednywania sobie ludzi. Być może było to zasługą dużych, niewinnych oczu, a może to niezwykle łagodne usposobienie, niesamowita empatia oraz urocza nieśmiałość sprawiały, że każdy kto się na nią natknął chciał uchylić jej nieba? Szybko więc dziewczynka stawała się ulubienicą wszystkich wokół.
Dzieciństwo Iny, choć nie było kolorowe przez wzgląd na miejsce zamieszkania, było wystarczająco szczęśliwe żeby nie napełnić jej serduszka goryczą. Rodzice i starsze rodzeństwo starało się uchronić ją przed złem całego świata, a choć było to zadanie bardzo trudne, to wywiązali się z niego idealnie. Niestety nie wzięli pod uwagę jednej kłopotliwej kwestii, która objawiła się w szesnastym roku jej życia.
Ina ze względu na zamiłowanie do śpiewu i ogromny do niego talent, pragnęła związać swoją przyszłość ze sztuką. Niestety aby to zrobić musiała zmierzyć się nie tylko z ludźmi i ich niechęcią, ale także z własnymi rodzicami, którzy nie chcieli spuszczać dziewczyny z oczu. Jak się okazało, mieli rację. Niespełna siedemnastoletnia Ina ruszyła na podbój Denerim pomimo próśb i wyjaśnień, że ludzie nie są pozytywnie nastawieni do szpiczastouchych. Naiwnie sądziła, że jest w stanie zmienić pogląd o elfach, a przynajmniej obiecywała sobie, że spróbuje. Oczywiście nie liczyła na nic więcej prócz kilku miedziaków w zamian za swój głos, a już to bardzo ją zachęcało, ale jeśli dodatkowo ktoś mógłby uznać, że elfy nie są takie złe, to bardzo by ja to uszczęśliwiło. Niestety nie zdążyła choćby dotrzeć na główny plac, ponieważ niesamowita uroda jaką się odznaczała przyciągnęła zdecydowanie wrogo nastawione jednostki. I tu kończy się jej życie jako elfa obcowiska, a zaczyna jako adepta Kręgu, bowiem w swojej własnej obronie dziewczyna posłużyła się magią, co nie mogło przejść niezauważone, tym bardziej, że do tej pory nie jest pewna czy napastnicy przeżyli spotkanie z nią. Wtedy użyła magii błyskawic pierwszy raz, robiąc to zupełnie bezwiednie.
Nie stawiała oporu kiedy straż dosłownie zawlekła ją do templariuszy. Zbyt przerażona niedoszłym gwałtem i mocą z jakiej skorzystała, poddała się wszystkiemu, co dla niej zaplanowano, bo czy miała jakikolwiek wybór?
Nie pamięta zbyt dobrze wszystkich rozmów jakie od tamtego czasu odbyła. Nie było ich wprawdzie zbyt wiele. Jedynie sucho wytłumaczono jej co się stało i jakie będą tego konsekwencje, nawet nie dając możliwości na pożegnanie się z rodziną, co zabolało ją najmocniej, wszak właśnie rodzina do tej pory stanowiła dla niej cały świat. Nie miała jednak jak obronić się przed przeznaczeniem więc po prostu mu się poddała. Nie czuła gniewu na los czy na siebie, była po prostu zrozpaczona. Rodzice popełnili wielki błąd nie ucząc jej jak bezwzględny i okrutny bywał świat, teraz zbierała tego żniwo.
Przerażona niczym zaszczute zwierzątko, wypłakując sobie oczy odbyła podróż do twierdzy, wychodząc na przeciw nieznanemu.
Uwagi dla Mistrza Gry:• Resztę punktów predyspozycji chcę zachować, by wydawać je przy okazji rozwijania postaci pod względem używania magii.
