Katorga: Tam, gdzie demon mówi dzień dobry

---

Uczestnicy: Alasdair Theirin Czas na odpis: 24h

---

- Redcliffe, Twierdza Kinloch -

Wiedzieli, że ten czas kiedyś będzie musiał nadejść. Część adeptów wyczekiwała go z niecierpliwością, snując już plany o tym co zrobią, gdy będą pełnoprawnymi magami Kręgu. Inni po cichu liczyli, że może jakimś wyjątkowo przychylnym zrządzeniem losu nigdy do tego nie dojdzie i nie będą musieli przechodzić przez ostatni, najgorszy test. Było też kilka osób, które to całkowicie nie przejmowały się tym wszystkim i po prostu chcieli odbębnić swoje, by móc wrócić do nauki nowych zaklęć czy badań, które przeprowadzali. Chociaż i oni czuli nutkę strachu czy ekscytacji. Strachu przed czymś nieznanym, w końcu nikt nie mógł o tym mówić. Ostateczny sprawdzian swoich umiejętności i tego jak potrafią wykorzystać całą wiedzę zdobytą w tym miejscu. Ekscytacji związanej z wizą wykazania się ponadprzeciętnymi zdolnościami, otrzymaniem szat maga i dostępem do całej skarbnicy wiedzy, jaka teraz jeszcze pozostawała przed nimi zamknięta.
Katorga. Ostatnia granica, którą muszą przekroczyć, zaczynała się właśnie dzisiaj.
Poranne zajęcia zostały odwołanie. Większość magów dalej zajmowała się swoimi sprawami, chociaż nie dało się ukryć, że są zaciekawieni. Mówi się, że pierwsza Katorga jest najważniejsza. Od jej przebiegu i końcowego wyniku zależy jak potoczą się kolejne. Oczywiście każdy liczył na to, że adept przejdzie ją pomyślnie, bo co jak co, ale śmierć braci i sióstr jest ciężka. Zwłaszcza tutaj, w Kręgu Maginów. Zwłaszcza, z rąk templariuszy.
Zaszczyt otwarcia ostatecznych testów swoją Katorgą, przypadł  Alasdairwi Theirinowi, co wywołało niewielką falę szeptów wśród magów. Jedni uważali to za działania mające na celu zaskarbienie sobie nieco więcej uwagi ze strony rodziny królewskiej dla Pierwszego Zaklinacza. W końcu pierwsza Katorga jest najbardziej emocjonująca, otwierana ze zdecydowanie większą pompą no i Pierwszy Zaklinacz Alden mógł wykorzystać chwilę, by dopomóc i doradzić chłopaki, jak przejść ów test zwycięsko. Inni twierdzili, że to owszem było zagranie poniekąd polityczne, ale zupełnie z innej strony. Alasdair miał ponieść sromotną porażkę na oczach wszystkich i zostać ścięty przez miecze templariuszy. Czarne scenariusze zaczęły mnożyć się jeszcze bardziej, gdy okazało się, że Komtur Eric będzie nie obecny i przy całej ceremonii uczestniczyć będzie jego zastępca Komendant Maxius Tolh. Co bezpośrednio przyczyniło się do znacznego wzrostu liczby templariuszy, obecnych przy teście młodego adepta.

Sala Katorgi była przygotowana, templariusze zwarci i gotowi. Pierwszy Zaklinacz Alden oraz Komendant Maxius prowadzili ze sobą wojnę spojrzeń i widać było, że sytuacja jest nieco napięta. Wezwano Alasdaira gdy wszystko było już na swoim miejscu i do rozpoczęcia Katorgi brakowało już tylko jego obecności. W pomieszczeniu panowała niemalże głucha cisza, każdy czekał na młodego adepta.

- Ta, tak, wiem - powiedział mężczyzna machając przy tym dłonią. - Doskonale wiem, że to dla ciebie mogły być interesujące pytania. W końcu wystarczy na chwilę zamknąć oczy a wy już umieracie. Nic dziwnego, że pytacie o rzeczy błahe, gdy zdajecie sobie sprawę jedynie z ułamka tego, co was otacza. Niemniej masz rację, twój czas tutaj powoli się kończy. Pozwolisz, że przejdziemy zatem do rzeczy.
Mężczyzna trzymał cały czas kielich w dłoni i rozsiadł się jeszcze bardziej wygodnie (o ile to było w ogóle możliwe) na fotelu, po czym zmrużył nieco oczy i przez ułamek sekundy spoglądał na coś znajdującego się za plecami młodego adepta magii. Zaraz jednak jego wzrok znów utkwił w rozmówcy, a na twarzy pojawił się nieco szerszy uśmiech.
- Na twoim miejscu spojrzałbym za siebie - polecił byt Pustki.
Niezależnie od tego, czy mag zdecydował się spojrzeć, czy też nie, zaraz mógł usłyszeć nieco przeraźliwy krzyk, któremu towarzyszyło zimno, z chwili na chwilę przybierające na sile. Za pomocą magii, lub też zwyczajnej siły mięśni, istota, która pojawiła się za magiem, chwyciła za stół, przy którym siedzieli i wyrzuciła go w górę, zupełnie jakby nic nie ważył.
Mężczyzna w ostatniej chwili zdołał chwycił za dzban z resztką trunku.
- Uważaj na wino! - rzucił poirytowany. - Cholerne demony.
Istota nie zwracała jednak na niego uwagi, tylko skupiła się na magu, ponownie wydając z siebie wycie pełne rozpaczy. Tą samą siłą, która wyrzuciła w górę stół z jedzeniem, pchnęła młodego adepta do tyłu wraz z fotelem, nim ten zdołał odpowiednio zareagować. Może to i lepiej, fotel zamortyzował nieco upadek, a mag zyskał nieco przewagi w dystansie i mógł podjąć jakąś akcję, nim istota zaatakuje ponownie.
A ta spojrzała na niego, unosząc się niespełna metr nad ziemią.
Alasdair Theirin miał przed sobą Demona Rozpaczy, który to przybył, by posiąść jego ciało.
Mężczyzna, z którym chwilę temu dyskutować, dalej siedział niemalże niewzruszony na swoim fotelu, bacznie przyglądając się całej sytuacji. W jednej ręce trzymał kielich z winem, popijając je co chwila, w drugiej dzban. Widać on cały czas bawił się przednio.
Demon zawył.

Zaklęcie paraliżu rzucone na demona zadziałało. Byt Pustki został unieruchomiony, dzięki czemu Alasdair zyskał kilka sekund przewagi. Dlaczego tylko tyle? Otóż sprawa wyglądała tak, że Demon Rozpaczy szarpnął się i zaklęcie wypuściło go z więzów. Najwidoczniej młody adept sztuk magicznych utkał je w zbytnim pośpiechu co zaowocowało tym, że nie należało ono do tych najsilniejszych. Demon z kolei wydawał się być jedynie bardziej poirytowany tym, że Alasdair próbował przeszkodzić mu w jego celu, jakim było zdobycie cała maga. Zawył raz jeszcze i zaczął formować w dłoni niewielką błękitno-białą kulę, która z chwili na chwilę przybierała na masie.
- Radziłbym ci się ruszyć - polecił mężczyzna siedzący na fotelu. - Chyba, że lubujesz się w odmrożonych kończynach.
Widać było, że dokładnie wiedział co zamierza teraz zrobić demon. I faktycznie tenże zaraz po jego słowach wycelował dłonią, w której lewitowała magiczna kula, w kierunku Alasdaira i wystrzelił lodową wiązką, która miała na celu zamrozić lub przynajmniej spowolnić maga na tyle, by ten nie mógł się dalej bronić.

Alasdair mądrze zrobił słuchając się tego, co polecił mu byt z Pustki. W przeciwnym razie zaklęcie demona dosięgnęłoby celu i walka zostałaby praktycznie zakończona, a młody adept magii przegrałby swoje starcie i tym samym oblał katorgę. Powinien się jednak spieszyć, jeżeli chcę ją przejść pozytywnie, wszakże czas kurczył mu się niemiłosiernie.
Kolejne zaklęcie jakiego spróbował należało do tych, ze szkoły magii mocy i miało za zadanie rozerwać demona na kawałki przy pomocy eksplozji mocy magicznej. O ile nie udało mu się umieścić zaklęcia wewnątrz Demona Rozpaczy, tak wybuch mocy nastąpił zaraz przy nim, odrzucając byt na pewną odległość.
Niestety dla Alasdaira, jego zaklęcie nie było tak silne, aby trwale unieszkodliwić demona i ten już po chwili, która trwała dłużej niż ostatnio, był gotów do dalszej walki i rozwścieczony rzucił się w kierunku maga, chcąc rozszarpać go swoimi lodowatymi szponami.
Alasdair musiał szybko wymyślić sposób, by przechylić szalę na swoją korzyść.

UWAGA OD MISTRZA GRY:
Twoje zaklęcia są słabe, bo nie opisujesz ich we właściwy sposób. Działasz tak, jakby obecna była rozpiska zaklęć i najzwyczajniej wybierałbyś jedno z listy i je rzucał. Nie na tym polega tkanie zaklęć i chociaż rzucane są poprawnie, to ich siła porównywalna jest do pistoletu na wodę.

Demon Rozpaczy zdecydowanie nie spodziewał się tego, że młody adept magii wystosuje wobec niego taki rodzaj zaklęcia. Był przygotowany na pociski lub odrzuty i wybuchy energii, jak to było wcześniej, ale na pewno nie myślał, że jego szarża zostanie rozbita o ścianę, którą utworzył Alasdair.
Mag mógł poczuć wyraźnie zachwianie mocy przy pierwszym uderzeniu. Demon walnął z impetem, po czym odbił się zdezorientowany. To była jedyna szansa Alasdaira na to, by w końcu zyskać przewagę nad demonem i skończyć potyczkę zwycięsko. Koncentrując się jeszcze bardziej, zwiększył moc zaklęcia, zaczynając przy tym poruszać się w stronę krawędzi świata, który został stworzony specjalnie dla nich. Demon cały czas pozostawał oszołomiony, i na jego nieszczęście zbyt późno zorientował się co właściwie ma miejsce. W ostatnim szaleńczym zrywie, zawył niemiłosiernie, co z początku zdekoncentrowało chłopaka i osłabiło zaklęcie. Niestety nie było ono wystarczająco słabe, aby demon mógł się przez nie przebić i chociaż walczył ze wszystkich sił, został zepchnięty z krawędzi.
Wtedy też stała się rzecz niesłychana. Mimo tego, że Demon Rozpaczy potrafił unosić się w powietrzu, to jednak gdy pod jego stopami zabrakło podłoża, zaczął spadać, a może raczej został brutalnie ściągnięty w otchłań, aż zniknął wszystkim z oczu.
- To... rozczarowujące - rzucił mężczyzna lekko podnosząc się z fotela. - Spodziewałem się zupełnie innego zakończenia. No cóż.
Wstał w końcu i puścił kielich z dłoni, który to rozpłynął się w powietrzu nim dotknął ziemi. Byt Pustki spojrzał na chłopaka pustym wzorkiem a potem cmoknął znudzony.
- Moje gratulacje - rzekł i płynnym ruchem ręki wyczarował za Alasdairem otwarte drzwi, z wnętrza których bił, uniemożliwiający widzenie czegokolwiek, blask. Następnie jakby od niechcenia, za pomocą kolejnego ruchu ręką, pchnął młodego maga prosto do środka.
Maga zalała fala oślepiającego światła.

Redcliffe, Wieża Kinloch

- Mówiłem, że sobie poradzi - odparł Pierwszy Zaklinacz.
Pochwycił Alasdaira za ramię, gdy ten zachwiał się nieco na nogach, wracając do świata rzeczywistego.
- Tsss... Tak, katorga przebiegła pomyślnie, o dziwo. - Komendant Tolh widocznie był niepocieszony tym faktem. Być może liczył, że będzie mógł wypatroszyć jednego maga. - Zobaczymy, czy reszta też będzie taka udana.
Pierwszy Zaklinacz zignorował słowa Maxiusa i zwrócił się bezpośrednio do młodzieńca.
- Alasdairze Theirin - jego ton był poważny. - Pomyślnie przeszedłeś rytuał Katorgii udowadniając wszystkim, a przede wszystkim sobie, do czego jesteś teraz zdolny. OD tej chwili nosisz miano maga, a my witamy cię jako swojego brata. Templariusze pokażą ci twoją nową komnatę, gdzie przygotowana jest także nowa szata. Pamiętaj, że nie wolno ci rozmawiać o swojej katordze z żadnym adeptem. To bardzo ważne. No, a teraz odpocznij, zasłużyłeś sobie na chwilę relaksu.



Alasdair otrzymuje +2 punkt predyspozycji za pozytywne skończenie sesji.
Od tej pory Alasdair Theirin może szczycić się rangą Maga. Chociaż dni jego nauki jeszcze nie minęły, to jednak pokazał, że jest w stanie walczyć z demonem i pokonać go.